Doğu mazısı
Anahtar kelimeler: Tıbbi bitki, Yenilebilir bitki, Neofit bitki.
Dolaşım
Bitkiler › Servi takımı › Servigiller › Doğumazısı › Doğu mazısı
Dağılımı
Bitki doğal olarak doğu ve kuzey Asya’da yayılış gösterir ancak peyzaj bitkisi değeri nedeniyle dünyanın büyük bölümünde görülür.
Genel bilgiler
15 ila 25 metre kadar büyüyebilir. Gövde yarım metre çapa ulaşabilir. Yapraklar 2 ila 4 mm uzunluğunda ve parlak yeşil renklidir. Yapraklar kış aylarında bakırsı turuncu renge döner. Kozalak 1,5 ila 2,5 cm uzunluğunda, başlangıçta yeşil, zamanla kahverengidir. Tohumlar 4 ila 6 mm uzunluğundadır. Polenler mart ve nisan aylarında dağıtılır ve tohumlar ekim ayında olgunlaşır.
Gözlem
Park ve bahçelerde görülür. İzmit ilçesinde gözlemlenmiştir.
Yaygın adları
Doğu mazısı.
Çiçek zamanı
Mart-Nisan ayları.
Yükseklik
0-600 metre arası.
Etimoloji
Cins adı Antik Yunanca “geniş dallı” anlamına gelir. Cinsin dal yapısının ayırt ediciliğine işaret eder. Tür adı Latince “doğulu” anlamına gelir. Tür ilk olarak Thuja cinsi içinde tanımlanmıştır ve doğallıkla Thuja occidenatalis türüne göre coğrafi durumuna işaret eder.
Mutfak
Tohumlar pişirilerek tüketilebilir.
Geleneksel tıp
Yapraklar antibakteriyel, ateş düşürücü, öksürük giderici, büzücü, idrar söktürücü, adet akışı teşvik edici, yumuşatıcı, balgam söktürücü, ateş düşürücü, hemostatik, soğutucu ve mide ağrısı gidericidir. Dahili olarak öksürük, kanamalar, aşırı adet kanaması, bronşit, astım, deri enfeksiyonları, kabakulak, bakteriyel dizanteri, artritik ağrı ve erken kellik tedavisinde kullanılmaktadır. Tohumlar iştah açıcı, müshil ve yatıştırıcıdır. Dahili olarak yaşlılarda çarpıntı, uykusuzluk, sinir bozuklukları ve kabızlık tedavisinde kullanılmaktadır. Kök kabuğu yanık tedavisinde kullanılır. Dallar öksürük, soğuk algınlığı, dizanteri, romatizma ve paraziter deri hastalıklarının tedavisinde kullanılmaktadı.
Dikkat
Yapraklar zehirlidir. Bazı insanlarda deri alerjisine neden olabilir. Hamilelik döneminde uzak durulmalıdır.
Fotoğrafları
Literatür
Portugaliae Acta Biologica, Série B, Sistemática, Ecologia, Biogeografia e Paleontolgia Julio Henriques: 33–34. 1949. (L.) Franco